1987.
Voorlopig is Brendan op de Tytylschool aangenomen op de dinsdag en donderdag
Brendan zijn eerste dag op de Tytylschool, en wat heeft hij het naar zijn zin gehad, bij Juffrouw Marjan en Maria.
Vandaag afscheid genomen van het geweldige team in het Zuiderziekenhuis, de fysiotherapeut en ergo therapeut hadden de fysiokamer met ballonnen en slingers versierd en ook zijn rolstoel werd versierd door de dames.
Was een gezellig afscheid, wij zullen ze missen, een geweldig team, die in Brendan bleven geloven, veel van hun geleerd.
Brendan krijgt nu fysiotherapie van de Dhr. Eddes en Brendan is gek op hem, vooral zijn snor, waar die niet vanaf kan blijven.
Samen met Dhr. Eddes rijdt hij paard, en dat vind hij geweldig, en het zwemmen bij Cora is ook een feest voor hem.
Brendan is gek op Dhr. Eddes, ook omdat hij een snor heeft, zelfde als zijn opa, waar hij lekker aan kan trekken, hij heeft iets met snorren.
Brendan zit nu al een tijdje op de Tytylschool en gaat met plezier naar school, hij gaat nu elke dag.
Vandaag met Brendan naar de turbo dag geweest, stichting thuishulp organiseerde een dag om elektrische rolstoelen uit te proberen.
Nou Brendan vond het wel wat, en naar ieders verbazing deed hij het goed, gelijk een afspraak gemaakt, om Brendan op de lijst te zetten, zodat hij ook thuis de turbo kan uitproberen.
Turbo te leen gekregen en wat geniet hij hiervan, Brendan is dan een totaal ander kind, gaat bij ons de tuin uit en slaat gelijk rechtsaf, richting speeltuin.
Hij hoeft niet meer toe te kijken hoe de kinderen spelen, nee hij kan nu mee doen, zijn ogen stralen, alleen de ondeugd weigert, om weer mee terug naar huis te gaan.
Hij heeft het zich allemaal zelf aangeleerd, door zijn doofheid kan je hem niet vertellen hoe alles werkt, we zijn trots op hem, nu een elektrische rolstoel gaan aanvragen.
Elke avond ga ik nog met Brendan een blokje om met de loopwagen, maar hij wijst dan naar de elektrische rolstoel, ik geef hem natuurlijk geen ongelijk, maar voor zijn benen is dit goed, om toch elke avond een stukje te lopen, en proberen de vergroeiingen tegen te gaan.
Het was vandaag een mooie dag, August ging met Orlando een stuk fietsen en Brendan wees naar de elektrische rolstoel, ik heb hem een foto van Opa en Oma laten zien, dat we nu daar heen gaan, i.p.v. de speelplaats, nou meneertje snapte mij, en ging meteen de goede richting op, hij deed er wel lang over, want alles wat hij onderweg tegenkwam, vond hij interessant hij wist precies de weg.
Ik belde aan, en Brendan keek trots naar opa en oma, die natuurlijk ook super trots waren op hun kleinzoon, zijn ogen straalden.
Brendan al weer 6 jaar.
Vandaag met al zijn klasgenootjes, juffrouwen, Orlando en Oma naar het pannenkoekenhuis in het Kralingsebos gaan eten, om Brendan zijn verjaardag te vieren.
Theo de buschauffeur was zo lief, om al de kinderen van de klas, naar het pannenkoekenhuis te brengen, en als tegenprestatie mocht hij mee eten, nou dat kon hij natuurlijk niet weigeren haha.
Was supergezellig die dag, Orlando steelde de show weer, met zijn ondeugendheid, ja daar had ik mijn handjes aan vol, ondeugend maar heel lief en zorgzaam voor zijn broer.
Eindelijk krijgt Brendan zijn rolstoel na een hele lange discussies met het GMD, want volgens de medische papieren zou Brendan hier niet toe in staat zijn, op die dag hoop je ook dat Brendan wil laten zien wat hij kan, want als hij aan iets een hekel heeft, dan is dat laten zien wat hij kan.
Poeh, gelukkig heeft meneertje weer een show weg geven, nou hij heeft ze weer een poepie laten ruiken.
En dan vragen wij ook gelijk een mooie aan, de skwirrel, een elektrische rolstoel die ook tot aan de grond kan, zodat hij ook in de zandbak of op de grond met de kinderen kan spelen.
Hoe moe hij ook van school komt, hij wil zo snel mogelijk gaan buiten spelen in zijn elektrische rolstoel, met Orlando, hij hoort er nu bij, kinderen komen hem zelfs ophalen om buiten te spelen, dit doet je goed als ouders.
Vaak ging ik met de kinderen en mijn moeder naar het Kralingsebos, Brendan in zijn elektrische rolstoel en Orlando nam altijd zijn vriendje Sydney mee, om te spelen bij het fort.
August werkte hard tot soms laat in de uurtjes, en in het weekend gingen wij dan of met zijn alle iets leuks doen zoals naar zeeland en dan met het pontje overvaren geweldige vonden de kinderen dat, of wij splitste, zodat August met Orlando dingen ging doen wat onmogelijk was met de rolstoel.
Brendan ging 1 keer in de week met school zwemmen, maar raakte een paar keer onderkoeld, Brendan kon niet zijn temperatuur op peil houden. maar de school had een oplossing, om Brendan voortaan in het kleine verwarmde zwembad op school te laten zwemmen en dat ging wel goed.
Brendan wilde zijn gehoorapparaten niet meer in hebben, denkend omdat hij er niet de taal mee kon horen, maar wel vervelende geluiden, Brendan zijn gehoor was nog meer achteruit gegaan tot helemaal doof.
Zijn brilletje hield hij nog wel op, maar geregeld gooide hij die ook op de grond.
Vandaag laatste schooldag, want het is vakantie en we gaan met de kids naar Italië, we zijn zo benieuwd hoe Brendan dit gaat vinden, zolang in de auto zitten.
We zijn wel met de kids naar de Eiffel geweest, maar dit word een lange zit voor ze.
Vandaag vroeg op Brendan verzorgen, eten geven en op weg naar Italië Brendan vond het geweldig, voor Orlando hadden wij een Mercedes stoel in de Renault bus laten plaatsen, zodat Brendan ook af en toe even kon gaan liggen om te rusten, of om hem te verschonen en dan ging Orlando even in de rolstoel van Brendan zitten.
We gingen via de Grossglogner (Oostenrijk) naar Bibione, Italië, met een hotel stop in Beieren.
Onderweg even stoppen om te picknicken, en de benen te strekken.
8 uur hebben wij in de file gestaan, Brendan en Orlando zijn geen moment lastig geweest, af en toe de benen even gestrekt, Brendan uit de rolstoel en in de armen van zijn vader langs de auto’s gewandeld.
Wij kwamen in de nacht bij een familie hotel aan in Beieren, en de eigenaars waren natuurlijk al gaan slapen.
Eigenaars wakker gebeld, en die hebben ons naar de kamer gebracht, kinderen waren moe, Orlando had wel een dutje in de auto gedaan, maar Brendan was de hele dag wakker gebleven, hij wilde alles waarnemen.
Zodra ik in bed bij Brendan ging liggen, pakte hij mij vast en viel meteen met een smile in slaap, Orlando was al meteen in slaap gevallen.
Volgende dag hebben de eigenaars ons laten uitslapen en mochten wij later ontbijten.
Een zeer gastvrij gezin waren de eigenaars, ze hebben ons na het ontbijt, het dorp in mee genomen, en een rondleiding gegeven.
Nu weer verder over de Grossglogner en er lag sneeuw, dus even uitstappen en de kinderen laten genieten van de sneeuw, Orlando die ondeugd weer goed in de gaten houden, want die zou zo een ravijn in stappen, ik had al flinke zweetdruppels van meneertje.
In Italië moe aangekomen, het was al laat, en zijn we op tijd gaan slapen.
Vroeg opgestaan en we hadden uitzicht op het zwembad vanuit ons vakantiehuisje, ja wat denk je de kinderen wilden na het ontbijt meteen zwemmen.
Brendan zijn zwemkraag om, en die was het water niet meer uit te krijgen, Orlando maakte alweer snel vriendjes.
Wat zo leuk aan kinderen is, ze spreken de taal niet, maar ze begrijpen elkaar al heel snel.
In de avond het centrum van Bibione in, en wat een aandacht kreeg Brendan, niet omdat hij zielig was, maar op een positieve manier, in elke winkel kreeg hij en Orlando snoep en Brendan kreeg nog een cassettebandje van een zanger bij het restaurant, waar we hadden gegeten.
Italianen zijn gek op kinderen en dat hebben wij geweten, we hoorden alleen maar Bambino, Bambino.
Na 3 weken Italië, via München weer terug naar huis, de kinderen hebben genoten en wij natuurlijk ook.
Terug reis duurde ook weer lang i.v.m lawine gevaar op de Grossglogner, maar weer hadden de kinderen geduld, Orlando vermaakte zich met tekenen, muziek luisteren en spelletjes doen.
Van Brendan vind ik het echt knap, hij kan niet horen en geen spelletjes doen, maar hij genoot van het uitzicht, en van de aandacht die Orlando hem gaf, om toch Brendan overal bij te betrekken, uit zich zelf.
Wij hebben als ouders altijd tegen elkaar gezegd, we gaan Orlando niet verplichten om dingen met Brendan te doen, maar dat gaat vanzelf, ondanks Brendan zijn handicaps hebben de jongens een goede band met elkaar.
En Brendan krijgt net zo goed straf, als hij iets doet wat niet mag.
Trotse ouders zijn wij!
Voorlopig is Brendan op de Tytylschool aangenomen op de dinsdag en donderdag
Brendan zijn eerste dag op de Tytylschool, en wat heeft hij het naar zijn zin gehad, bij Juffrouw Marjan en Maria.
Vandaag afscheid genomen van het geweldige team in het Zuiderziekenhuis, de fysiotherapeut en ergo therapeut hadden de fysiokamer met ballonnen en slingers versierd en ook zijn rolstoel werd versierd door de dames.
Was een gezellig afscheid, wij zullen ze missen, een geweldig team, die in Brendan bleven geloven, veel van hun geleerd.
Brendan krijgt nu fysiotherapie van de Dhr. Eddes en Brendan is gek op hem, vooral zijn snor, waar die niet vanaf kan blijven.
Samen met Dhr. Eddes rijdt hij paard, en dat vind hij geweldig, en het zwemmen bij Cora is ook een feest voor hem.
Brendan is gek op Dhr. Eddes, ook omdat hij een snor heeft, zelfde als zijn opa, waar hij lekker aan kan trekken, hij heeft iets met snorren.
Brendan zit nu al een tijdje op de Tytylschool en gaat met plezier naar school, hij gaat nu elke dag.
Vandaag met Brendan naar de turbo dag geweest, stichting thuishulp organiseerde een dag om elektrische rolstoelen uit te proberen.
Nou Brendan vond het wel wat, en naar ieders verbazing deed hij het goed, gelijk een afspraak gemaakt, om Brendan op de lijst te zetten, zodat hij ook thuis de turbo kan uitproberen.
Turbo te leen gekregen en wat geniet hij hiervan, Brendan is dan een totaal ander kind, gaat bij ons de tuin uit en slaat gelijk rechtsaf, richting speeltuin.
Hij hoeft niet meer toe te kijken hoe de kinderen spelen, nee hij kan nu mee doen, zijn ogen stralen, alleen de ondeugd weigert, om weer mee terug naar huis te gaan.
Hij heeft het zich allemaal zelf aangeleerd, door zijn doofheid kan je hem niet vertellen hoe alles werkt, we zijn trots op hem, nu een elektrische rolstoel gaan aanvragen.
Elke avond ga ik nog met Brendan een blokje om met de loopwagen, maar hij wijst dan naar de elektrische rolstoel, ik geef hem natuurlijk geen ongelijk, maar voor zijn benen is dit goed, om toch elke avond een stukje te lopen, en proberen de vergroeiingen tegen te gaan.
Het was vandaag een mooie dag, August ging met Orlando een stuk fietsen en Brendan wees naar de elektrische rolstoel, ik heb hem een foto van Opa en Oma laten zien, dat we nu daar heen gaan, i.p.v. de speelplaats, nou meneertje snapte mij, en ging meteen de goede richting op, hij deed er wel lang over, want alles wat hij onderweg tegenkwam, vond hij interessant hij wist precies de weg.
Ik belde aan, en Brendan keek trots naar opa en oma, die natuurlijk ook super trots waren op hun kleinzoon, zijn ogen straalden.
Brendan al weer 6 jaar.
Vandaag met al zijn klasgenootjes, juffrouwen, Orlando en Oma naar het pannenkoekenhuis in het Kralingsebos gaan eten, om Brendan zijn verjaardag te vieren.
Theo de buschauffeur was zo lief, om al de kinderen van de klas, naar het pannenkoekenhuis te brengen, en als tegenprestatie mocht hij mee eten, nou dat kon hij natuurlijk niet weigeren haha.
Was supergezellig die dag, Orlando steelde de show weer, met zijn ondeugendheid, ja daar had ik mijn handjes aan vol, ondeugend maar heel lief en zorgzaam voor zijn broer.
Eindelijk krijgt Brendan zijn rolstoel na een hele lange discussies met het GMD, want volgens de medische papieren zou Brendan hier niet toe in staat zijn, op die dag hoop je ook dat Brendan wil laten zien wat hij kan, want als hij aan iets een hekel heeft, dan is dat laten zien wat hij kan.
Poeh, gelukkig heeft meneertje weer een show weg geven, nou hij heeft ze weer een poepie laten ruiken.
En dan vragen wij ook gelijk een mooie aan, de skwirrel, een elektrische rolstoel die ook tot aan de grond kan, zodat hij ook in de zandbak of op de grond met de kinderen kan spelen.
Hoe moe hij ook van school komt, hij wil zo snel mogelijk gaan buiten spelen in zijn elektrische rolstoel, met Orlando, hij hoort er nu bij, kinderen komen hem zelfs ophalen om buiten te spelen, dit doet je goed als ouders.
Vaak ging ik met de kinderen en mijn moeder naar het Kralingsebos, Brendan in zijn elektrische rolstoel en Orlando nam altijd zijn vriendje Sydney mee, om te spelen bij het fort.
August werkte hard tot soms laat in de uurtjes, en in het weekend gingen wij dan of met zijn alle iets leuks doen zoals naar zeeland en dan met het pontje overvaren geweldige vonden de kinderen dat, of wij splitste, zodat August met Orlando dingen ging doen wat onmogelijk was met de rolstoel.
Brendan ging 1 keer in de week met school zwemmen, maar raakte een paar keer onderkoeld, Brendan kon niet zijn temperatuur op peil houden. maar de school had een oplossing, om Brendan voortaan in het kleine verwarmde zwembad op school te laten zwemmen en dat ging wel goed.
Brendan wilde zijn gehoorapparaten niet meer in hebben, denkend omdat hij er niet de taal mee kon horen, maar wel vervelende geluiden, Brendan zijn gehoor was nog meer achteruit gegaan tot helemaal doof.
Zijn brilletje hield hij nog wel op, maar geregeld gooide hij die ook op de grond.
Vandaag laatste schooldag, want het is vakantie en we gaan met de kids naar Italië, we zijn zo benieuwd hoe Brendan dit gaat vinden, zolang in de auto zitten.
We zijn wel met de kids naar de Eiffel geweest, maar dit word een lange zit voor ze.
Vandaag vroeg op Brendan verzorgen, eten geven en op weg naar Italië Brendan vond het geweldig, voor Orlando hadden wij een Mercedes stoel in de Renault bus laten plaatsen, zodat Brendan ook af en toe even kon gaan liggen om te rusten, of om hem te verschonen en dan ging Orlando even in de rolstoel van Brendan zitten.
We gingen via de Grossglogner (Oostenrijk) naar Bibione, Italië, met een hotel stop in Beieren.
Onderweg even stoppen om te picknicken, en de benen te strekken.
8 uur hebben wij in de file gestaan, Brendan en Orlando zijn geen moment lastig geweest, af en toe de benen even gestrekt, Brendan uit de rolstoel en in de armen van zijn vader langs de auto’s gewandeld.
Wij kwamen in de nacht bij een familie hotel aan in Beieren, en de eigenaars waren natuurlijk al gaan slapen.
Eigenaars wakker gebeld, en die hebben ons naar de kamer gebracht, kinderen waren moe, Orlando had wel een dutje in de auto gedaan, maar Brendan was de hele dag wakker gebleven, hij wilde alles waarnemen.
Zodra ik in bed bij Brendan ging liggen, pakte hij mij vast en viel meteen met een smile in slaap, Orlando was al meteen in slaap gevallen.
Volgende dag hebben de eigenaars ons laten uitslapen en mochten wij later ontbijten.
Een zeer gastvrij gezin waren de eigenaars, ze hebben ons na het ontbijt, het dorp in mee genomen, en een rondleiding gegeven.
Nu weer verder over de Grossglogner en er lag sneeuw, dus even uitstappen en de kinderen laten genieten van de sneeuw, Orlando die ondeugd weer goed in de gaten houden, want die zou zo een ravijn in stappen, ik had al flinke zweetdruppels van meneertje.
In Italië moe aangekomen, het was al laat, en zijn we op tijd gaan slapen.
Vroeg opgestaan en we hadden uitzicht op het zwembad vanuit ons vakantiehuisje, ja wat denk je de kinderen wilden na het ontbijt meteen zwemmen.
Brendan zijn zwemkraag om, en die was het water niet meer uit te krijgen, Orlando maakte alweer snel vriendjes.
Wat zo leuk aan kinderen is, ze spreken de taal niet, maar ze begrijpen elkaar al heel snel.
In de avond het centrum van Bibione in, en wat een aandacht kreeg Brendan, niet omdat hij zielig was, maar op een positieve manier, in elke winkel kreeg hij en Orlando snoep en Brendan kreeg nog een cassettebandje van een zanger bij het restaurant, waar we hadden gegeten.
Italianen zijn gek op kinderen en dat hebben wij geweten, we hoorden alleen maar Bambino, Bambino.
Na 3 weken Italië, via München weer terug naar huis, de kinderen hebben genoten en wij natuurlijk ook.
Terug reis duurde ook weer lang i.v.m lawine gevaar op de Grossglogner, maar weer hadden de kinderen geduld, Orlando vermaakte zich met tekenen, muziek luisteren en spelletjes doen.
Van Brendan vind ik het echt knap, hij kan niet horen en geen spelletjes doen, maar hij genoot van het uitzicht, en van de aandacht die Orlando hem gaf, om toch Brendan overal bij te betrekken, uit zich zelf.
Wij hebben als ouders altijd tegen elkaar gezegd, we gaan Orlando niet verplichten om dingen met Brendan te doen, maar dat gaat vanzelf, ondanks Brendan zijn handicaps hebben de jongens een goede band met elkaar.
En Brendan krijgt net zo goed straf, als hij iets doet wat niet mag.
Trotse ouders zijn wij!
Blog 11 verschijnt op dinsdag 16 juni, even een vakantie pauze!
Blog 11 gaat over Orlando naar de kleuterschool en een CT scan onder narcose bij Brendan.
Blog 11 gaat over Orlando naar de kleuterschool en een CT scan onder narcose bij Brendan.