Vandaag vroeg opgestaan, want we gaan met de kinderen op vakantie naar Spanje!
De Renault bus volgeladen, Brendan en Orlando hadden er weer zin in.
Hopen dat alles goed blijft gaan, want Brendan heeft de laatste tijd veel last van reflux, naar de kinderarts met hem geweest, en we moeten het maar even aankijken.
In Spanje laat aangekomen, Orlando had al in de auto lekker geslapen, en Brendan heeft zitten genieten van het uitzicht.
De jongens gelijk in bed gelegd, en wij zijn ook gelijk gaan slapen, was best wel een vermoeiende rit, vooral voor Brendan, hij kan niet even anders gaan zitten zoals wij.
En niet zeuren, je hoort hem niet, ik neem mijn petje voor hem af.
De kids waren alweer vroeg op, en August was het ontbijt al aan het klaarmaken.
Brendan verzorgd, daarna eten en drinken gegeven, terwijl ik ook iedere keer een hapje van mijn boterham en een slokje van mijn thee nam.
Orlando ongeduldig, want die had het mooie grote zwembad gezien, en die kon niet wachten om een duik te gaan nemen.
Klaar met eten, en hup met zijn alle naar het zwembad, binnen de kortste keren had Orlando al vriendjes.
Brendan met zijn zwemkraag ook het water in, duwt mij weg, want hij wil alleen zwemmen.
Nou dat alleen zwemmen, duurde maar voor even, want binnen de kortste keren, waren er een zwerm meisjes om hem heen, en die waren niet meer bij hem vandaan te slaan.
En ja hoor je raad het al, die meisjes duwde hij natuurlijk niet weg, onze kleine flirt!
Zo leuk om Brendan en Orlando zoveel plezier te zien hebben als ouders.
Voor Orlando was er elke dag genoeg te doen op het park, en Brendan vermaakte zich goed in het zwembad, met de meisjes, en ook de jongens.
Brendan af en toe met tegenzin uit het zwembad halen, want anders zou die nog verschrompelen, door al die uren in het zwembad.
Leuke mensen ontmoet, adressen uitgewisseld, we hebben weer van deze vakantie genoten, en het was weer zo leuk om te zien, hoe iedereen met Brendan omgaat.
We zijn weer thuis, maar de vakantie duurt nog even, en zijn vandaag alweer op stap gegaan naar de Efteling, Brendan samen met mij in de bobslee geweest, hij vind de bobslee nog steeds het leukste, hoe harder hoe beter.
Het is juli en vandaag even naar de huisarts voor een zwangerschapstest, ik had een gevoel zwanger te zijn, en yes de uitslag was positief.
Wat was ik blij, snel naar huis, en het goede nieuws aan August vertellen.
We wilden nog zo graag een derde kind, en met Brendan zijn gezondheid was het nu stabiel, Orlando ook inmiddels 6 jaar oud, dus een goed moment.
Orlando verteld dat hij een broertje of zusje erbij krijgt, en had je die ogen van hem moeten zien, die straalde van geluk.
Voor Brendan is het moeilijk uit te leggen leggen, maar zodra mijn buik dikker zal worden, dan weet hij het wel.
Onze baby wordt de helft van maart verwacht, en nu op zoek naar een geschikte gynaecoloog.
Zwangerschap gaat goed, niet echt ziek, en joepie geen maandelijkse migraine, wat een verlichting, zou dit de hele zwangerschap zo blijven?
De kinderen zijn alweer een tijdje naar school, wat een stilte thuis.
Vandaag komt Brendan thuis, even lekker knuffelen, voordat ik zijn schoolschriftje gaat lezen.
Lees ik in het schoolschrift, dat Brendan behoorlijk aan het gillen was op school, toen Pascal en Erkun aan het stoeien waren.
Ze weten niet waarom, en vragen ze aan mij of het misschien te veel herrie voor hem was, poeh diepe zucht bij mij zelf.
Ik word hier nou zo moe van, “te veel herrie”, hallo dames, wanneer dringt het nu eens tot jullie door dat Brendan doof is.
Moet ik dit weer gaan uitleggen dat hij doof is, Brendan was gewoon jaloers, als hij andere kinderen ziet stoeien, thuis stoeit hij ook met Orlando en zijn vriendje.
Een hele normale reactie van Brendan.
Vaak genoeg staat er in het schoolschriftje, Brendan had het niet naar zijn zin, bij het vertellen van een verhaaltje, "jammer", schrijven ze dan ook nog.
Wat nou "jammer", hij is DOOF, is voor Brendan nou niet echt interessant om stil te blijven zitten,als hij het verhaaltje niet kan horen.
Op de ene of andere manier willen ze niet geloven dat Brendan doof is, heel vervelend, en ik snap dat Brendan hierdoor ook gefrustreerd is, dat mensen hem niet serieus nemen.
En ja hoor wat schrijven ze de volgende dag terug in het schriftje, ja dat kan kloppen, want Brendan stoeit ook veel met Pascal en dan heeft hij veel plezier, dus ja dan zal hij wel jaloers zijn geweest.
Natuurlijk geen reactie over dat Brendan doof is, het lijkt af en toe wel of ik tegen muren praat, dood vermoeiend en frustrerend, maar nog frustrerende voor Brendan.
Dag in dag uit frustratie voor hem, dat hij niet serieus word genomen.
De jufs zijn wel lief voor hem, en dat is ook belangrijk, maar ze hebben gewoon geen ervaring met doven kinderen.
Vandaag naar de gynaecoloog voor een echo, Orlando is ook gezellig met ons mee gegaan, hij wilde heel graag mee, om zijn broertje of zusje te zien.
Orlando was wel heel nieuwsgierig, en vroeg de gynaecoloog of hij kon zien of het een jongetje of meisje was, gynaecoloog liet zich niet uit de tent lokken.
Het is maandag, en een spannende dag voor Brendan, en ook voor ons zelf, Brendan gaat 5 dagen op schoolkamp naar Oldebroek.
Geen schoolbus vandaag, maar Brendan met zijn koffer en in de elektrische rolstoel naar school brengen, zijn handbewogen rolstoel was al op school, Orlando en Oma gingen ook mee om gedag te zeggen.
Brendan vond het maar raar, en fronste zijn wenkbrauwen.
Op school aangekomen, een drukte, vaders, moeders, andere familieleden en veel koffers, August was ook graag mee gegaan, maar moest helaas werken, er moet toch brood op de plank komen.
Afscheid was moeilijk voor beide kanten, 5 dagen zonder Brendan wat een ramp!
De jufs hadden een leuk groot schrift met alle belevenissen wat ze op kamp hadden meegemaakt, op geschreven.
Het schrift hadden wij zelf nog wat opgepimpt met foto’s, en een leuke tekening, die Orlando zijn vriendje Sydney had gemaakt.
De belevenissen die de jufs hebben bij gehouden, van Brendan op kamp.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Maandag:
De busreis was leuk, maar de eierkoek en sinaasappelsap vond hij niet echt lekker.
In Oldebroek aangekomen zijn de jufs meteen de bedden gaan opmaken voor de kinderen.
Brendan ging in de eerste instantie lekker liggen, maar daarna huilen, eerst Carla erbij, toen ik.
Daarna uit bed gehaald en even met hem gewandeld, maar keek toch weer naar de slaapzaal, dus weer in bed gelegd en jawel Brendan bleef rustig liggen, nu is Maria bij de kinderen.
Vanmiddag, met een slakkengang het bos in gegaan, met zijn elektrische rolstoel, onder de bomen, af en toe even in de zon, rondjes rijden, terug rijden, tot dat we kaarten gingen schrijven.
Na het kaarten schrijven, met zijn alle in de hal, met allemaal palmbomen, daarna eten.
Brendan zat naast Maria, eerst champignonsoep, daarna kipfilet met aardappelen, appelmoes, kerriesausje, en groente, tot slot een toetje, blanke vla met vlokken.
Brendan heeft heerlijk gegeten.
Buikje vol, en nu naar de zaal om te gaan slapen.
Nog even op zaal gaan kijken, hij bonkt nu een beetje met zijn hoofd op het kussen.
Dinsdag:
De hele dag regen, behalve even voor het avond eten, dus toen zijn we gaan wandelen, in zijn gewone rolstoel.
Vannacht af en toe wakker, maar verder is alles goed gegaan.
Nadat Brendan in bad was geweest, even huilen, want hij wilde natuurlijk in bad blijven.
Het ochtendprogramma bestond uit een speurtocht naar een schat, we hadden 5 foto’s gemaakt.
We begonnen in de hal, toen naar de eetzaal, weer terug naar de hal, van de hal naar de korte gang en van de korte gang naar de lange gang en toen ……. De slaapzaal in.
Op het raamkozijn stond een versierd blikje, met een stukje decor, een stukje palmboom, eilandje en water.
Voor alle kinderen, was er ook nog iets te zoeken, Brendan had onder zijn kussen een patatspeldje gevonden, van Mac Donald.
We hadden de schat gevonden, nog een uurtje wachten, tot dat Ine alle stukjes schat had opgehangen, dus even donderjagen op de slaapzaal met muziek.
Daarna weer eten, een knakworstje, een peer en het lekkerste was de drink Brinta, dus hij zal wel dorst gehad hebben.
In de middag stoelendans, voor rolstoelen, met een rode verkeers kegel, Gijs reed met Brendan, jammer genoeg niet gewonnen.
Woensdag:
Brendan lekker geslapen, gestoeid op de matrassen, en toen hup bad in, hup bad uit, een boterham eten, de zon schijnt, dus lekker naar buiten.
Naar de zandvlakte, om een hut te bouwen, en wij hadden een tent opgezet, heel voorzichtig met Brendan onder de luifel, niet gillen niet eng, dus de tent in.
Even in de tent wat snoep gegeten, en daarna Brendan in zijn elektrische rolstoel.
Dan gebarbecued, en Brendan heeft heerlijk in de zon zitten smullen, en daarna in het opblaasbad.
In de avond, gezellig in de eetzaal bij de openhaard zingen, het was wel warm, dus de chocolademelk bleef er niet in.
En nu slaapt hij weer lekker.
Donderdag:
Na een prima nacht, en een lekkere boterham naar buiten, de zon in.
We zaten nog vast op ons onbewoonde eiland, en zouden vandaag gered worden, zodat we morgen weer naar huis kunnen.
Als verassing was de Dhr. Muizer met zijn vrouw op bezoek gekomen, dus Brendan bij de Dhr. Muizer op schoot, en even geknuffeld.
Na het eten van een bounty, kokosmelk gedronken, met een aardbeien smaakje, en daarna weer lekker in de zon zitten.
Brendan geniet van de zon.
Kokosnoten van het eiland afgegooid, met zachte ballen.
Daarna weer lekker in bad, daarna een spinazie prak gegeten en een kwarktoetje als nagerecht, de groente soep was minder geslaagd.
In de avond hadden wij een verkleed partijtje, Brendan hadden wij als zigeunerin verkleed, hij is in zijn elektrische rolstoel, het podium opgegaan.
We hebben de avond afgesloten met playback nummers, het bananenlied van Andre van duin, en ons eiland van kinderen voor kinderen.
Heel laat geworden, iedereen slaapt nu, behalve Brendan, net even geknuffeld, en nu is hij rustig.
Vrijdag:
De laatste dag, heerlijk geslapen, nog even in bad geweest.
Boterham gegeten, en iedereen de zaal in, om een film te gaan kijken, wij inpakken, opruimen, dus hoe het nu met hem is, weet ik niet.
Even een boterham eten, en wat drinken, en dan de bus in, naar huis!
Zouden Mama, Oma, en Orlando er al staan?
Dag bos, dag Oldebroek, misschien tot volgend jaar!
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Wij zijn al vroeg naar Brendan zijn school gegaan, want als ze aankomen, willen wij daar wel staan, en wat hebben wij hem gemist.
Daar komen de bussen aan, hij schaterde van het lachen, toen hij ons zag staan.
Wat hebben wij hem geknuffeld, hij was alleen lek geprikt, door de muggen.
Thuis gekomen, Brendan eten en drinken gegeven, daarna even in zijn bed gaan rusten, hij was best wel moe, na het rusten gelijk TV kijken, die had hij volgens mij wel gemist.
De volgende morgen was het nog stil in Brendan zijn kamer, toch maar even gaan kijken, hij was nog in een diepe slaap, ik heb hem lekker laten uitslapen.
Brendan was wel 2 kilo afgevallen, en had flinke honger toen hij wakker werd.
Weekend weer afgelopen en weer naar school toe, opstaan was moeilijk voor hem, hij is nog steeds moe.
Vandaag met Brendan, en Oma naar de stad geweest, met de tram, en de metro, nou dat vond hij wel wat, gelukkig is Brendan niet zwaar, ik heb hem op het tramtrapje, achteruit er in getrokken, trams zijn nog steeds niet aangepast, gelukkig gaat het met de metro stukken beter.
Maar Brendan vond het geweldig, en daar doe je het voor.
Orlando was met zijn vader, naar de jaarlijkse luchtvaart dag in Volkel geweest, hartstikke druk, maar ze vonden het heel leuk, Orlando heeft nog in een F 16 gezeten, en heeft nog een oorkonde gekregen.
Zondag rust dag, vandaag blijven we thuis, samen met de kinderen, een appeltaart gebakken, en Brendan lekker van het deeg gesnoept.
Hij vindt het toch zo gezellig, om in de keuken bij mij te staan.
Nu zijn favoriete programma op de TV, Meneer Kaktus, hij geniet van dit programma.
Vandaag naar het ziekenhuis, voor een vruchtwaterpunctie, om alles goed te controleren, rustig aan doen, en niet tillen.
Even gezellig met Brendan, op viste gegaan, bij zijn vriendje Igor, die ook gehandicapt is, en bij ons om de hoek woont.
Kinderen lekker gestoeid, en wij lekker bij geklets, onder het genot van een bakje koffie.
Brendan is de laatste tijd erg moe, maar hij slaapt ook slecht, en waarom, daar komen wij niet achter, bij deze momenten, zou je toch zo graag willen, dat hij had kunnen horen.
Vaak probeert hij iets wijs te maken, en raakt hij gefrustreerd, en proberen wij hem te troosten, wat moet hij zich op deze momenten, toch eenzaam voelen, niet dat hij alleen is, want we zijn bij hem, maar het niet begrepen voelen.
Ik heb hier best veel verdriet over, dat hij niet kan lopen, dat hebben wij geaccepteerd, maar dat hij doof is, dat wend niet.
Door zijn doofheid, onderschatten mensen Brendan, en dat doet pijn, om hem zo verdrietig te zien.
Goed nieuws, de uitslag, van de vruchtwaterpunctie was goed, even vieren met wat lekkers te bakken.
Vandaag kwamen twee schoolvriendjes, van de montessorischool bij Orlando spelen, normaal gesproken, wil Brendan er dan bij zitten, maar nu wilde hij zijn bed in, om te rusten.
Vervelend voor Brendan, maar hij moet even mee, om Orlando zijn schoolvriendjes, naar huis te brengen, met de auto.
Orlando zit wat verder weg op school, dus zijn vriendjes, wonen ook verder weg, bij het laatste vriendje, worden we nog even op de koffie gevraagd, Brendan vond dit wel gezellig, en liet niet merken dat hij moe was.
De Renault bus volgeladen, Brendan en Orlando hadden er weer zin in.
Hopen dat alles goed blijft gaan, want Brendan heeft de laatste tijd veel last van reflux, naar de kinderarts met hem geweest, en we moeten het maar even aankijken.
In Spanje laat aangekomen, Orlando had al in de auto lekker geslapen, en Brendan heeft zitten genieten van het uitzicht.
De jongens gelijk in bed gelegd, en wij zijn ook gelijk gaan slapen, was best wel een vermoeiende rit, vooral voor Brendan, hij kan niet even anders gaan zitten zoals wij.
En niet zeuren, je hoort hem niet, ik neem mijn petje voor hem af.
De kids waren alweer vroeg op, en August was het ontbijt al aan het klaarmaken.
Brendan verzorgd, daarna eten en drinken gegeven, terwijl ik ook iedere keer een hapje van mijn boterham en een slokje van mijn thee nam.
Orlando ongeduldig, want die had het mooie grote zwembad gezien, en die kon niet wachten om een duik te gaan nemen.
Klaar met eten, en hup met zijn alle naar het zwembad, binnen de kortste keren had Orlando al vriendjes.
Brendan met zijn zwemkraag ook het water in, duwt mij weg, want hij wil alleen zwemmen.
Nou dat alleen zwemmen, duurde maar voor even, want binnen de kortste keren, waren er een zwerm meisjes om hem heen, en die waren niet meer bij hem vandaan te slaan.
En ja hoor je raad het al, die meisjes duwde hij natuurlijk niet weg, onze kleine flirt!
Zo leuk om Brendan en Orlando zoveel plezier te zien hebben als ouders.
Voor Orlando was er elke dag genoeg te doen op het park, en Brendan vermaakte zich goed in het zwembad, met de meisjes, en ook de jongens.
Brendan af en toe met tegenzin uit het zwembad halen, want anders zou die nog verschrompelen, door al die uren in het zwembad.
Leuke mensen ontmoet, adressen uitgewisseld, we hebben weer van deze vakantie genoten, en het was weer zo leuk om te zien, hoe iedereen met Brendan omgaat.
We zijn weer thuis, maar de vakantie duurt nog even, en zijn vandaag alweer op stap gegaan naar de Efteling, Brendan samen met mij in de bobslee geweest, hij vind de bobslee nog steeds het leukste, hoe harder hoe beter.
Het is juli en vandaag even naar de huisarts voor een zwangerschapstest, ik had een gevoel zwanger te zijn, en yes de uitslag was positief.
Wat was ik blij, snel naar huis, en het goede nieuws aan August vertellen.
We wilden nog zo graag een derde kind, en met Brendan zijn gezondheid was het nu stabiel, Orlando ook inmiddels 6 jaar oud, dus een goed moment.
Orlando verteld dat hij een broertje of zusje erbij krijgt, en had je die ogen van hem moeten zien, die straalde van geluk.
Voor Brendan is het moeilijk uit te leggen leggen, maar zodra mijn buik dikker zal worden, dan weet hij het wel.
Onze baby wordt de helft van maart verwacht, en nu op zoek naar een geschikte gynaecoloog.
Zwangerschap gaat goed, niet echt ziek, en joepie geen maandelijkse migraine, wat een verlichting, zou dit de hele zwangerschap zo blijven?
De kinderen zijn alweer een tijdje naar school, wat een stilte thuis.
Vandaag komt Brendan thuis, even lekker knuffelen, voordat ik zijn schoolschriftje gaat lezen.
Lees ik in het schoolschrift, dat Brendan behoorlijk aan het gillen was op school, toen Pascal en Erkun aan het stoeien waren.
Ze weten niet waarom, en vragen ze aan mij of het misschien te veel herrie voor hem was, poeh diepe zucht bij mij zelf.
Ik word hier nou zo moe van, “te veel herrie”, hallo dames, wanneer dringt het nu eens tot jullie door dat Brendan doof is.
Moet ik dit weer gaan uitleggen dat hij doof is, Brendan was gewoon jaloers, als hij andere kinderen ziet stoeien, thuis stoeit hij ook met Orlando en zijn vriendje.
Een hele normale reactie van Brendan.
Vaak genoeg staat er in het schoolschriftje, Brendan had het niet naar zijn zin, bij het vertellen van een verhaaltje, "jammer", schrijven ze dan ook nog.
Wat nou "jammer", hij is DOOF, is voor Brendan nou niet echt interessant om stil te blijven zitten,als hij het verhaaltje niet kan horen.
Op de ene of andere manier willen ze niet geloven dat Brendan doof is, heel vervelend, en ik snap dat Brendan hierdoor ook gefrustreerd is, dat mensen hem niet serieus nemen.
En ja hoor wat schrijven ze de volgende dag terug in het schriftje, ja dat kan kloppen, want Brendan stoeit ook veel met Pascal en dan heeft hij veel plezier, dus ja dan zal hij wel jaloers zijn geweest.
Natuurlijk geen reactie over dat Brendan doof is, het lijkt af en toe wel of ik tegen muren praat, dood vermoeiend en frustrerend, maar nog frustrerende voor Brendan.
Dag in dag uit frustratie voor hem, dat hij niet serieus word genomen.
De jufs zijn wel lief voor hem, en dat is ook belangrijk, maar ze hebben gewoon geen ervaring met doven kinderen.
Vandaag naar de gynaecoloog voor een echo, Orlando is ook gezellig met ons mee gegaan, hij wilde heel graag mee, om zijn broertje of zusje te zien.
Orlando was wel heel nieuwsgierig, en vroeg de gynaecoloog of hij kon zien of het een jongetje of meisje was, gynaecoloog liet zich niet uit de tent lokken.
Het is maandag, en een spannende dag voor Brendan, en ook voor ons zelf, Brendan gaat 5 dagen op schoolkamp naar Oldebroek.
Geen schoolbus vandaag, maar Brendan met zijn koffer en in de elektrische rolstoel naar school brengen, zijn handbewogen rolstoel was al op school, Orlando en Oma gingen ook mee om gedag te zeggen.
Brendan vond het maar raar, en fronste zijn wenkbrauwen.
Op school aangekomen, een drukte, vaders, moeders, andere familieleden en veel koffers, August was ook graag mee gegaan, maar moest helaas werken, er moet toch brood op de plank komen.
Afscheid was moeilijk voor beide kanten, 5 dagen zonder Brendan wat een ramp!
De jufs hadden een leuk groot schrift met alle belevenissen wat ze op kamp hadden meegemaakt, op geschreven.
Het schrift hadden wij zelf nog wat opgepimpt met foto’s, en een leuke tekening, die Orlando zijn vriendje Sydney had gemaakt.
De belevenissen die de jufs hebben bij gehouden, van Brendan op kamp.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Maandag:
De busreis was leuk, maar de eierkoek en sinaasappelsap vond hij niet echt lekker.
In Oldebroek aangekomen zijn de jufs meteen de bedden gaan opmaken voor de kinderen.
Brendan ging in de eerste instantie lekker liggen, maar daarna huilen, eerst Carla erbij, toen ik.
Daarna uit bed gehaald en even met hem gewandeld, maar keek toch weer naar de slaapzaal, dus weer in bed gelegd en jawel Brendan bleef rustig liggen, nu is Maria bij de kinderen.
Vanmiddag, met een slakkengang het bos in gegaan, met zijn elektrische rolstoel, onder de bomen, af en toe even in de zon, rondjes rijden, terug rijden, tot dat we kaarten gingen schrijven.
Na het kaarten schrijven, met zijn alle in de hal, met allemaal palmbomen, daarna eten.
Brendan zat naast Maria, eerst champignonsoep, daarna kipfilet met aardappelen, appelmoes, kerriesausje, en groente, tot slot een toetje, blanke vla met vlokken.
Brendan heeft heerlijk gegeten.
Buikje vol, en nu naar de zaal om te gaan slapen.
Nog even op zaal gaan kijken, hij bonkt nu een beetje met zijn hoofd op het kussen.
Dinsdag:
De hele dag regen, behalve even voor het avond eten, dus toen zijn we gaan wandelen, in zijn gewone rolstoel.
Vannacht af en toe wakker, maar verder is alles goed gegaan.
Nadat Brendan in bad was geweest, even huilen, want hij wilde natuurlijk in bad blijven.
Het ochtendprogramma bestond uit een speurtocht naar een schat, we hadden 5 foto’s gemaakt.
We begonnen in de hal, toen naar de eetzaal, weer terug naar de hal, van de hal naar de korte gang en van de korte gang naar de lange gang en toen ……. De slaapzaal in.
Op het raamkozijn stond een versierd blikje, met een stukje decor, een stukje palmboom, eilandje en water.
Voor alle kinderen, was er ook nog iets te zoeken, Brendan had onder zijn kussen een patatspeldje gevonden, van Mac Donald.
We hadden de schat gevonden, nog een uurtje wachten, tot dat Ine alle stukjes schat had opgehangen, dus even donderjagen op de slaapzaal met muziek.
Daarna weer eten, een knakworstje, een peer en het lekkerste was de drink Brinta, dus hij zal wel dorst gehad hebben.
In de middag stoelendans, voor rolstoelen, met een rode verkeers kegel, Gijs reed met Brendan, jammer genoeg niet gewonnen.
Woensdag:
Brendan lekker geslapen, gestoeid op de matrassen, en toen hup bad in, hup bad uit, een boterham eten, de zon schijnt, dus lekker naar buiten.
Naar de zandvlakte, om een hut te bouwen, en wij hadden een tent opgezet, heel voorzichtig met Brendan onder de luifel, niet gillen niet eng, dus de tent in.
Even in de tent wat snoep gegeten, en daarna Brendan in zijn elektrische rolstoel.
Dan gebarbecued, en Brendan heeft heerlijk in de zon zitten smullen, en daarna in het opblaasbad.
In de avond, gezellig in de eetzaal bij de openhaard zingen, het was wel warm, dus de chocolademelk bleef er niet in.
En nu slaapt hij weer lekker.
Donderdag:
Na een prima nacht, en een lekkere boterham naar buiten, de zon in.
We zaten nog vast op ons onbewoonde eiland, en zouden vandaag gered worden, zodat we morgen weer naar huis kunnen.
Als verassing was de Dhr. Muizer met zijn vrouw op bezoek gekomen, dus Brendan bij de Dhr. Muizer op schoot, en even geknuffeld.
Na het eten van een bounty, kokosmelk gedronken, met een aardbeien smaakje, en daarna weer lekker in de zon zitten.
Brendan geniet van de zon.
Kokosnoten van het eiland afgegooid, met zachte ballen.
Daarna weer lekker in bad, daarna een spinazie prak gegeten en een kwarktoetje als nagerecht, de groente soep was minder geslaagd.
In de avond hadden wij een verkleed partijtje, Brendan hadden wij als zigeunerin verkleed, hij is in zijn elektrische rolstoel, het podium opgegaan.
We hebben de avond afgesloten met playback nummers, het bananenlied van Andre van duin, en ons eiland van kinderen voor kinderen.
Heel laat geworden, iedereen slaapt nu, behalve Brendan, net even geknuffeld, en nu is hij rustig.
Vrijdag:
De laatste dag, heerlijk geslapen, nog even in bad geweest.
Boterham gegeten, en iedereen de zaal in, om een film te gaan kijken, wij inpakken, opruimen, dus hoe het nu met hem is, weet ik niet.
Even een boterham eten, en wat drinken, en dan de bus in, naar huis!
Zouden Mama, Oma, en Orlando er al staan?
Dag bos, dag Oldebroek, misschien tot volgend jaar!
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Wij zijn al vroeg naar Brendan zijn school gegaan, want als ze aankomen, willen wij daar wel staan, en wat hebben wij hem gemist.
Daar komen de bussen aan, hij schaterde van het lachen, toen hij ons zag staan.
Wat hebben wij hem geknuffeld, hij was alleen lek geprikt, door de muggen.
Thuis gekomen, Brendan eten en drinken gegeven, daarna even in zijn bed gaan rusten, hij was best wel moe, na het rusten gelijk TV kijken, die had hij volgens mij wel gemist.
De volgende morgen was het nog stil in Brendan zijn kamer, toch maar even gaan kijken, hij was nog in een diepe slaap, ik heb hem lekker laten uitslapen.
Brendan was wel 2 kilo afgevallen, en had flinke honger toen hij wakker werd.
Weekend weer afgelopen en weer naar school toe, opstaan was moeilijk voor hem, hij is nog steeds moe.
Vandaag met Brendan, en Oma naar de stad geweest, met de tram, en de metro, nou dat vond hij wel wat, gelukkig is Brendan niet zwaar, ik heb hem op het tramtrapje, achteruit er in getrokken, trams zijn nog steeds niet aangepast, gelukkig gaat het met de metro stukken beter.
Maar Brendan vond het geweldig, en daar doe je het voor.
Orlando was met zijn vader, naar de jaarlijkse luchtvaart dag in Volkel geweest, hartstikke druk, maar ze vonden het heel leuk, Orlando heeft nog in een F 16 gezeten, en heeft nog een oorkonde gekregen.
Zondag rust dag, vandaag blijven we thuis, samen met de kinderen, een appeltaart gebakken, en Brendan lekker van het deeg gesnoept.
Hij vindt het toch zo gezellig, om in de keuken bij mij te staan.
Nu zijn favoriete programma op de TV, Meneer Kaktus, hij geniet van dit programma.
Vandaag naar het ziekenhuis, voor een vruchtwaterpunctie, om alles goed te controleren, rustig aan doen, en niet tillen.
Even gezellig met Brendan, op viste gegaan, bij zijn vriendje Igor, die ook gehandicapt is, en bij ons om de hoek woont.
Kinderen lekker gestoeid, en wij lekker bij geklets, onder het genot van een bakje koffie.
Brendan is de laatste tijd erg moe, maar hij slaapt ook slecht, en waarom, daar komen wij niet achter, bij deze momenten, zou je toch zo graag willen, dat hij had kunnen horen.
Vaak probeert hij iets wijs te maken, en raakt hij gefrustreerd, en proberen wij hem te troosten, wat moet hij zich op deze momenten, toch eenzaam voelen, niet dat hij alleen is, want we zijn bij hem, maar het niet begrepen voelen.
Ik heb hier best veel verdriet over, dat hij niet kan lopen, dat hebben wij geaccepteerd, maar dat hij doof is, dat wend niet.
Door zijn doofheid, onderschatten mensen Brendan, en dat doet pijn, om hem zo verdrietig te zien.
Goed nieuws, de uitslag, van de vruchtwaterpunctie was goed, even vieren met wat lekkers te bakken.
Vandaag kwamen twee schoolvriendjes, van de montessorischool bij Orlando spelen, normaal gesproken, wil Brendan er dan bij zitten, maar nu wilde hij zijn bed in, om te rusten.
Vervelend voor Brendan, maar hij moet even mee, om Orlando zijn schoolvriendjes, naar huis te brengen, met de auto.
Orlando zit wat verder weg op school, dus zijn vriendjes, wonen ook verder weg, bij het laatste vriendje, worden we nog even op de koffie gevraagd, Brendan vond dit wel gezellig, en liet niet merken dat hij moe was.
Wegens vakantie wordt blog 14 dinsdag 28 juli gepubliceerd!