Als ik dit lied beluisterd, moet ik aan jou denken Brendan.
Om dit lied te beluisteren, start dan hieronder het Youtube filmpje
Om dit lied te beluisteren, start dan hieronder het Youtube filmpje
Blog 14.
Vandaag zijn we August zijn studeer kamer, gaan leeg halen, want we gaan deze inrichten voor de baby, en het is de kamer naast Brendan.
Het komt nu steeds dichter bij, en ik ben best wel wat nerveus, alles gaat goed met de zwangerschap, en voel mij ook heel goed, maar je komt zoveel in contact met andere gehandicapte kinderen, rond om je heen, en dan ga je teveel nadenken, wat er allemaal mis kan gaan.
Snel afleiding zoeken en iets gezelligs met de kids gaan doen.
Vandaag kwam Brendan niet echt vrolijk thuis, gelijk in zijn schriftje gaan lezen, Brendan was tijdens het eten vervelend tegen een klas genootje, om haar hand iedere keer te pakken.
De juf had geschreven dat ze Brendan, een tik op zijn hand had gegeven, ik heb de volgende dag terug geschreven dat ik het daar niet mee eens was, wij doen dit thuis ook niet.
Zij schreef terug, ik kan hem niet ergens anders gaan zetten, want als ik hem een tik geef, dan weet Brendan precies, dat hij dit niet met zijn hand mag doen.
Ik reageerde hier natuurlijk gelijk weer op, dat je ook zijn hand, kan weg halen, en dat hij het dan ook snapt, want het ligt eraan, hoe hard die tik is, en ik wil niet dat dit nog een keer gebeurt.
Het vervelende is dat ik dit nooit kan controleren, of dit weer gebeurd, omdat Brendan niet kan praten.
Nu heeft deze juf het eerlijk opgeschreven, maar wat gebeurt er nog meer, wat ik niet weet?
Ik denk dat als Orlando niet luistert op school, en hij krijgt een tik, dat de docent gelijk op het matje wordt geroepen, en waarom zou dit wel worden toe gestaan, bij gehandicapte kinderen.
Hier kan ik zo slecht tegen, dat ze met kinderen met speciale zorg, kunnen doen wat ze willen, vooral als ze ook nog doof zijn.
Vandaag weer een stuk wezen wandelen in het bos, Brendan in zijn elektrische rolstoel en Orlando met zijn vriendje, en oma, thuis gekomen lekker languit op de bank.
He, getver, Brendan komt uit school, en zijn haar stonk naar braaksel, en alles zat onder de bullebakken, ik heb hem gelijk in de douche gedaan.
Gevraagd wat er gebeurt is, en niemand had hier een antwoord op.
Op deze dag, waren zijn jufs, niet op school, maar die bullebakken, waren niet van Brendan, omdat hij nooit bullebakken heeft.
Geen bullebakken vraag je, je dan af, nee ik maakte Brendan zijn neus altijd zelf schoon, en hij kon niet snuiten, en bij verkoudheid, had hij nooit een snotneus.
Orlando ook niet, vraag mij niet waarom, want dat antwoord kan ik niet geven.
Hij was gewoon onder gesmeerd, zijn armen, benen en rug, wat moet Brendan zich vies gevoeld hebben, en zich ook zo machteloos, hebben gevoeld.
Ik word hier nou zo verdrietig van, Orlando maakt ook dingen mee op school, maar hij kan zich zelf verdedigen.
Ik heb Brendan, na het douchen lekker geknuffeld, meer kan ik ook niet voor hem doen, hij had veel verdriet, en wat doet dit pijn, als moeder om hem zo te zien.
Weekend, vandaag richting Amsterdam, want neefje Bowie is jarig, en wat een feest, voor Brendan, Bowie viert zijn feestje, in een verwarmd zwembad, mijn lieve schoonzus Corine,had dit speciaal voor Brendan gedaan!
Wat een pret hadden de kinderen in het water, Brendan had zoveel plezier!
Hup, snel uit het zwembad, en snel aankleden, zodat hij niet onderkoeld raakt, daarna stond er in de kantine, nog een verrassing te wachten, patat met een kroket en mayonaise!
Vandaag uitgeslapen, en voor mij zelf een rustdag ingepland, even chillen!
August ging met de kinderen even naar het bos, het was wel koud, maar ik had Brendan goed aangekleed, en tot onze verbazing, hield hij zijn handschoenen aan.
Kinderen allebei moe, maar voldaan thuis gekomen, en als verrassing, ging August pannenkoeken bakken, kinderen gesmuld, wat een leuk weekend was dit!
Sinterklaastijd is weer begonnen, en nee ga niet lachen, eigenlijk is het niet om te lachen, maar in en in triest, schrijven ze op school, dat Brendan naar sinterklaasliedjes heeft geluisterd, pffff ik heb geen zin meer, om hier op te reageren, ik bewaar mijn energie wel, voor Brendan.
Vandaag de hele dag naar Sinterklaasfeest, op Brendan zijn school, Oma haalt Orlando uit school, en die gaan samen op stap, en na het feest ga ik naar mijn ouders toe, en eten wij gezellig mosselen, en vers gebakken schol, Orlando heeft gesmuld van de vis, een echte lekkerbek is hij, voor Brendan had Oma iets lekkers klaar gemaakt.
Op de school van Brendan, hebben ze op de gang, een heuvetje, die dan naar de andere klassen gaat, Brendan is daar een keer met zijn handbewogen rolstoel vanaf gereden, en omdat hij met 1 hand rijdt, kon hij niet meer stoppen, en is hard tegen de muur geknald.
De jufs vertelde mij, dat hij voortaan, tot aan het heuvetje rijdt, en daarna rechts omkeert gaat, ook knap van hem, met 1 hand de rolstoel keren, maar als hij in zijn elektrische rolstoel rijdt, dan gaat hij wel verder.
Brendan rijdt thuis, ook in zijn handbewogen rolstoel, overal heen, en best zwaar, want er ligt vloerbedekking, vooral geen kitkat op de tafel laten leggen, want dat pakt hij gelijk, en Orlando ligt dan helemaal in een deuk, hij is dan zo trots op zijn grote broer.
Af en toe ben ik zo emotioneel, en moet dan huilen van blijdschap, om te zien, hoe Orlando met de handicaps, van Brendan omgaat.
Soms zegt Orlando, mama, kon Brendan mij maar horen, hij heeft het niet over lopen, dus bij Orlando, is ook het horen, het belangrijkste.
Vandaag wezen kijken voor een wit ledikantje, want we hadden alle spulletjes van de kinderen al weg gedaan, box krijgen wij te leen van August zijn broer, dus dat scheelt ook weer.
Het is druk in huize Seraus, August werkt sinds kort in Arnhem, bij de hoge school voor kunsten, en blijft daar soms in een hotel slapen.
Brendan en Orlando missen hun vader, alleen Orlando vindt het soms ook leuk, want dan mag hij bij mij in bed blijven slapen.
Vandaag een nieuwtje van school, Juf Dimphy, heeft een dochter gekregen, leuk om te horen, met Dimphy heb ik vroeger gewielrend.
Het is feest, August is thuis, allebei op schoot, en er wordt alleen maar geknuffeld, Brendan laat zijn vader niet meer los, en Orlando blijft vertellen, wat ze hebben mee gemaakt, hij vertelt gelijk voor Brendan, ik hoef niets meer te vertellen haha.
Gelijk een druk weekend, visite, mijn schoonmoeder, en haar zus, kwamen op bezoek, en ik kreeg gelijk kook les, van August zijn tante, in loempia’s en kroketten maken op de Antilliaanse stijl.
Brendan in de keuken erbij, en het was weer een super gezellige, en leerzame dag.
Vandaag naar Brendan zijn school, en ik ga met andere moeders, koekjes bakken voor de kinderen en de jufs.
Brendan reed constant naar de kraan, en zette deze zelf aan, en wat een plezier had hij, gelijk helemaal nat, gelukkig had ik schone kleren voor hem.
Koekjes waren lekker, iedereen heeft gesmuld, en het is ook leuk om zo contact te houden, met de andere ouders, want normaal gesproken kom je elkaar tegen, op het schoolplein.
Het is alweer Kerst, en vandaag gaan wij met de kids, naar de kerk, Orlando moet zingen, het is wel apart dat de Maria Montessori school, kerst viert in de kerk, maar we hebben genoten van de sfeer, Brendan heeft ondanks dat hij niet kan horen, toch naar zijn zin gehad.
Kinderen waar Brendan mee in de klas heeft gezeten, kwamen gelijk naar hem toe.
We stonden er versteld van, hoe goed deze jonge kinderen, al een instrument bespelen.
August had gelukkig 2 weken vrij, en hebben gezellig Kerst met mijn ouders, en schoonmoeder gevierd.
Oud en Nieuw, Brendan heeft zitten te genieten van het vuurwerk, en Orlando was voor de deur met August, en zijn vriendje voor het raam, vuurwerk aan het afsteken.
Brendan heeft voor het raam gekeken, ik vond het te gevaarlijk, om hem in zijn rolstoel, buiten te laten staan, hij had er gelukkig geen problemen mee.
Hij vond het wel best, lekker in de warmte zitten.
De kinderen hebben nog vakantie, en ik ben samen met de kinderen en Oma, naar Arnhem geweest, op zoek naar een huis.
Brendan was natuurlijk weer aan het genieten, van de lange autorit.
Best moeilijk om een huurhuis te vinden, die aangepast kan worden, wij willen niet kopen, want als August weer een andere baan aangeboden krijgt, moet je maar zien, of je het huis kan verkopen.
In Duiven een project gevonden, en deze huizen worden binnenkort gebouwd.
Lange gesprekken gehad, en uiteindelijk is de gemeente Duiven, akkoord gegaan, om een slaapkamer en badkamer, voor Brendan op de begaande grond erbij te bouwen.
En mijn ouders kregen, bij ons om de hoek een senioren woning, dus met zijn alle richting Duiven.
Het voelt wel raar, om Rotterdam te verlaten, maar ach overal bakken ze brood, weer een nieuw avontuur.
Vandaag naar de gynaecoloog geweest, een fijne rustige man, gelijk een echo laten maken, en alles zag er goed uit, de dag komt steeds dichterbij!
Thuis gekomen, belde Sydney het vriendje van Orlando aan, en die bleef een nachtje bij ons logeren.
Met zijn drieën op de bank, Brendan in het midden, stoeien en samen TV kijken, Brendan was wel raar aan het kijken, omdat Sydney zijn pyjama aan had, beetje met zijn wenkbrauwen aan het fronsen.
Het was laat geworden, maar de kinderen hadden het naar hun zin, nog frietjes gebakken, echt vakantie!
Volgende dag was Brendan alweer vroeg op, en nadat ik hem had verzorgd, zijn we samen wat gaan eten, Brendan een hapje en ik een hapje.
Al snel schoven Sydney en Orlando ook aan tafel, hun hartjes sliepen nog, en dat gezicht van Brendan, zo van waar kom jij vandaan Sydney?
Sydney en Orlando zijn op de computer gegaan, en Brendan is samen met mij appeltaart gaan bakken, op zijn manier helpt hij mij, maar het proeven is natuurlijk zijn favoriet.
Vakantie is om, en kids weer naar school, had van mij nog langer vakantie mogen zijn, heerlijk samen met de kids van alles en nog wat doen.
Papa werkt, dus speelgoed opruimen, dat hoeft niet van mij, in dat verschillen August en ik van mening, ach als dat het ergste is, verder zitten wij gelukkig op 1 lijn, met de opvoeding van de kinderen
Ik zeg altijd de kinderen weten later wel, hoe gezellig het was, maar niet hoe opgeruimd het was, zolang het maar wel schoon is.
En hoe meer kinderen komen spelen, hoe gezelliger ik dit vindt.
Een huis is om in te leven, en geen museum!
Brendan heeft de laatste tijd moeite met vroeg opstaan, als ik hem wakker maak, gooit hij zijn dekbed, over hem heen en draait op zijn zij.
Ik heb het er dan best moeilijk mee, om hem uit bed te halen, maar de schoolbus wacht niet, dus dat wordt weer in een tempo wassen, aankleden en eten.
Vandaag uit school aangekomen even bij Oma op schoot en even kroelen, maar toch nog even de ondeugd zijn, door Oma de haarstukje eraf te halen, en het dan omhoog houden, zo van kijk is wat ik heb gedaan.
En hij komt dan niet meer bij van het lachen.
Brendan alweer 9 jaar, we krijgen viste van de familie, dus vandaag de hele dag in de keuken gestaan, om Indonesisch rijstafel klaar te maken, ik was best wel moe.
Verjaardagfeest was gezellig, en Brendan had een hoop geld gekregen, om daar iets leuks van te kopen.
Vandaag kwam Brendan thuis en huilde, hij probeerde iets wijs te maken, maar ik kwam er niet achter, Brendan werd steeds bozer, omdat ik hem niet begreep.
Die avond ging ik Brendan douchen en tot mijn schrik, waren Brendan zijn linker en rechterarm flink blauw, en als ik hem aanraakte huilde hij van de pijn, terwijl Brendan niet snel huilt.
Wat heb ik van verdriet gehuild, wat maak jij niet allemaal mee Brendan, wat je ons niet kan vertellen, ik heb hem na het douchen in mijn armen genomen, op de bank, en flink met hem gekroeld.
Zijn ogen spraken van verdriet.
Het was vrijdag en kon niemand meer bereiken, heb nog naar thuis nummers gebeld, maar niemand pakte op.
Maandag gelijk naar school toe, om te vragen of iemand hier van af weet, en je raad het, natuurlijk al “niemand”.
Ja, misschien is het met buiten spelen gebeurt, als wij even niet hebben opgelet, wisten zij mij te vertellen.
Ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar het leek erop of iemand hem bij beide armen, hard had vast gepakt.
De volgende dag had ik weeën, en is de huisdokter geweest, omdat ik niet zelf kon gaan i.v.m. Brendan, die ziek thuis was gebleven.
Weeën niet door gezet, misschien waren Brendan en ik allebei van slag, van wat erop school was gebeurt.
Brendan was vandaag weer naar school toegegaan, en weer ergernis.
Lees ik in zijn schrift, het was zo leuk vandaag met Brendan, want wij hebben met verschillende instrumenten op zijn blad en stoel getikt, en Brendan wist precies waar het geluid vandaan komt.
Ja duh je tikt op zijn blad, natuurlijk kijkt hij dan naar die kant van het blad!
Hebben ze wel eens van contact of trilling gehoord?!
Pfffffffff zijn het nou een stelletje domme gevallen? ik weet niet meer, hoe ik hier mee, om moet gaan.
En als je er wat van zegt, zijn ze ook nog een tikkeltje beledigd.
De audioloog heeft pas nog, contact met school gehad, over Brendan zijn gehoor.
Om door te geven dat Brendan niets hoort, en dat er meer in zijn gezicht, duidelijk gepraat moet worden, met gebaren en foto’s.
Als de school hier niet naar luistert, en Brendan blijven benaderen als horende, dan gaat Brendan zich afsluiten en raakt gefrustreerd, en wil hij helemaal niet meer communiceren.
Hier kan ik nou niet goed tegen, en daar heb ik veel verdriet over, Brendan is niet het probleem, maar al die eigenwijze hulpverleners.
Ik heb hier niet op gereageerd, ze luisteren toch niet, ik ga bijna bevallen, daarna vraag ik wel weer een gesprek aan.
Orlando vandaag jarig, onze ondeugd alweer 7 jaar!
Brendan thuis gehouden, en samen met hem, en Oma, Orlando van school gehaald, daarna gelijk door naar de stad, en daar lekker met zijn viertjes een taartje gegeten!
Vandaag geeft Orlando zijn zwemfeestje in het Oostelijk zwembad, en de buschauffeur zet Brendan, daar voor de deur af.
Brendan heeft gezellig naast mij gezeten en niet gedreind, om ook het water in te gaan, wat is het toch een scheet van een kind.
Omaatje was ook het water in gegaan, om een oogje in het zeil te houden.
Druk weekend weer, met de verjaardag, van Orlando maar het was weer gezellig!
09-03-1990
Vandaag een beetje weeën, ik hoopte dat het een beetje door zou zetten, maar nee hoor.
11-03-1990
Nog steeds een beetje aan het zeuren in mijn buik, maar het wil niet echt door zetten.
Gynaecoloog heeft besloten om mij morgen, 12-03 1990 te gaan inleiden.
Vandaag een spannende dag, ik moet mij om 7:45 melden, bij de afdeling gynaecologie.
Brendan wordt met de schoolbus opgehaald en Oma brengt Orlando naar school toe, het liefst had Orlando mee gegaan, hij vindt het zo spannend.
August en ik stappen in de auto, richting Dijkzigt ziekenhuis, en wat ben ik nerveus, zo nerveus was ik niet bij Orlando, er ging van alles door mijn hoofd.
Rustig adem halen, zei ik tegen mij zelf, en wilde niks aan August laten merken, hoe bang ik was, nu het zo dichtbij komt.
Vandaag zijn we August zijn studeer kamer, gaan leeg halen, want we gaan deze inrichten voor de baby, en het is de kamer naast Brendan.
Het komt nu steeds dichter bij, en ik ben best wel wat nerveus, alles gaat goed met de zwangerschap, en voel mij ook heel goed, maar je komt zoveel in contact met andere gehandicapte kinderen, rond om je heen, en dan ga je teveel nadenken, wat er allemaal mis kan gaan.
Snel afleiding zoeken en iets gezelligs met de kids gaan doen.
Vandaag kwam Brendan niet echt vrolijk thuis, gelijk in zijn schriftje gaan lezen, Brendan was tijdens het eten vervelend tegen een klas genootje, om haar hand iedere keer te pakken.
De juf had geschreven dat ze Brendan, een tik op zijn hand had gegeven, ik heb de volgende dag terug geschreven dat ik het daar niet mee eens was, wij doen dit thuis ook niet.
Zij schreef terug, ik kan hem niet ergens anders gaan zetten, want als ik hem een tik geef, dan weet Brendan precies, dat hij dit niet met zijn hand mag doen.
Ik reageerde hier natuurlijk gelijk weer op, dat je ook zijn hand, kan weg halen, en dat hij het dan ook snapt, want het ligt eraan, hoe hard die tik is, en ik wil niet dat dit nog een keer gebeurt.
Het vervelende is dat ik dit nooit kan controleren, of dit weer gebeurd, omdat Brendan niet kan praten.
Nu heeft deze juf het eerlijk opgeschreven, maar wat gebeurt er nog meer, wat ik niet weet?
Ik denk dat als Orlando niet luistert op school, en hij krijgt een tik, dat de docent gelijk op het matje wordt geroepen, en waarom zou dit wel worden toe gestaan, bij gehandicapte kinderen.
Hier kan ik zo slecht tegen, dat ze met kinderen met speciale zorg, kunnen doen wat ze willen, vooral als ze ook nog doof zijn.
Vandaag weer een stuk wezen wandelen in het bos, Brendan in zijn elektrische rolstoel en Orlando met zijn vriendje, en oma, thuis gekomen lekker languit op de bank.
He, getver, Brendan komt uit school, en zijn haar stonk naar braaksel, en alles zat onder de bullebakken, ik heb hem gelijk in de douche gedaan.
Gevraagd wat er gebeurt is, en niemand had hier een antwoord op.
Op deze dag, waren zijn jufs, niet op school, maar die bullebakken, waren niet van Brendan, omdat hij nooit bullebakken heeft.
Geen bullebakken vraag je, je dan af, nee ik maakte Brendan zijn neus altijd zelf schoon, en hij kon niet snuiten, en bij verkoudheid, had hij nooit een snotneus.
Orlando ook niet, vraag mij niet waarom, want dat antwoord kan ik niet geven.
Hij was gewoon onder gesmeerd, zijn armen, benen en rug, wat moet Brendan zich vies gevoeld hebben, en zich ook zo machteloos, hebben gevoeld.
Ik word hier nou zo verdrietig van, Orlando maakt ook dingen mee op school, maar hij kan zich zelf verdedigen.
Ik heb Brendan, na het douchen lekker geknuffeld, meer kan ik ook niet voor hem doen, hij had veel verdriet, en wat doet dit pijn, als moeder om hem zo te zien.
Weekend, vandaag richting Amsterdam, want neefje Bowie is jarig, en wat een feest, voor Brendan, Bowie viert zijn feestje, in een verwarmd zwembad, mijn lieve schoonzus Corine,had dit speciaal voor Brendan gedaan!
Wat een pret hadden de kinderen in het water, Brendan had zoveel plezier!
Hup, snel uit het zwembad, en snel aankleden, zodat hij niet onderkoeld raakt, daarna stond er in de kantine, nog een verrassing te wachten, patat met een kroket en mayonaise!
Vandaag uitgeslapen, en voor mij zelf een rustdag ingepland, even chillen!
August ging met de kinderen even naar het bos, het was wel koud, maar ik had Brendan goed aangekleed, en tot onze verbazing, hield hij zijn handschoenen aan.
Kinderen allebei moe, maar voldaan thuis gekomen, en als verrassing, ging August pannenkoeken bakken, kinderen gesmuld, wat een leuk weekend was dit!
Sinterklaastijd is weer begonnen, en nee ga niet lachen, eigenlijk is het niet om te lachen, maar in en in triest, schrijven ze op school, dat Brendan naar sinterklaasliedjes heeft geluisterd, pffff ik heb geen zin meer, om hier op te reageren, ik bewaar mijn energie wel, voor Brendan.
Vandaag de hele dag naar Sinterklaasfeest, op Brendan zijn school, Oma haalt Orlando uit school, en die gaan samen op stap, en na het feest ga ik naar mijn ouders toe, en eten wij gezellig mosselen, en vers gebakken schol, Orlando heeft gesmuld van de vis, een echte lekkerbek is hij, voor Brendan had Oma iets lekkers klaar gemaakt.
Op de school van Brendan, hebben ze op de gang, een heuvetje, die dan naar de andere klassen gaat, Brendan is daar een keer met zijn handbewogen rolstoel vanaf gereden, en omdat hij met 1 hand rijdt, kon hij niet meer stoppen, en is hard tegen de muur geknald.
De jufs vertelde mij, dat hij voortaan, tot aan het heuvetje rijdt, en daarna rechts omkeert gaat, ook knap van hem, met 1 hand de rolstoel keren, maar als hij in zijn elektrische rolstoel rijdt, dan gaat hij wel verder.
Brendan rijdt thuis, ook in zijn handbewogen rolstoel, overal heen, en best zwaar, want er ligt vloerbedekking, vooral geen kitkat op de tafel laten leggen, want dat pakt hij gelijk, en Orlando ligt dan helemaal in een deuk, hij is dan zo trots op zijn grote broer.
Af en toe ben ik zo emotioneel, en moet dan huilen van blijdschap, om te zien, hoe Orlando met de handicaps, van Brendan omgaat.
Soms zegt Orlando, mama, kon Brendan mij maar horen, hij heeft het niet over lopen, dus bij Orlando, is ook het horen, het belangrijkste.
Vandaag wezen kijken voor een wit ledikantje, want we hadden alle spulletjes van de kinderen al weg gedaan, box krijgen wij te leen van August zijn broer, dus dat scheelt ook weer.
Het is druk in huize Seraus, August werkt sinds kort in Arnhem, bij de hoge school voor kunsten, en blijft daar soms in een hotel slapen.
Brendan en Orlando missen hun vader, alleen Orlando vindt het soms ook leuk, want dan mag hij bij mij in bed blijven slapen.
Vandaag een nieuwtje van school, Juf Dimphy, heeft een dochter gekregen, leuk om te horen, met Dimphy heb ik vroeger gewielrend.
Het is feest, August is thuis, allebei op schoot, en er wordt alleen maar geknuffeld, Brendan laat zijn vader niet meer los, en Orlando blijft vertellen, wat ze hebben mee gemaakt, hij vertelt gelijk voor Brendan, ik hoef niets meer te vertellen haha.
Gelijk een druk weekend, visite, mijn schoonmoeder, en haar zus, kwamen op bezoek, en ik kreeg gelijk kook les, van August zijn tante, in loempia’s en kroketten maken op de Antilliaanse stijl.
Brendan in de keuken erbij, en het was weer een super gezellige, en leerzame dag.
Vandaag naar Brendan zijn school, en ik ga met andere moeders, koekjes bakken voor de kinderen en de jufs.
Brendan reed constant naar de kraan, en zette deze zelf aan, en wat een plezier had hij, gelijk helemaal nat, gelukkig had ik schone kleren voor hem.
Koekjes waren lekker, iedereen heeft gesmuld, en het is ook leuk om zo contact te houden, met de andere ouders, want normaal gesproken kom je elkaar tegen, op het schoolplein.
Het is alweer Kerst, en vandaag gaan wij met de kids, naar de kerk, Orlando moet zingen, het is wel apart dat de Maria Montessori school, kerst viert in de kerk, maar we hebben genoten van de sfeer, Brendan heeft ondanks dat hij niet kan horen, toch naar zijn zin gehad.
Kinderen waar Brendan mee in de klas heeft gezeten, kwamen gelijk naar hem toe.
We stonden er versteld van, hoe goed deze jonge kinderen, al een instrument bespelen.
August had gelukkig 2 weken vrij, en hebben gezellig Kerst met mijn ouders, en schoonmoeder gevierd.
Oud en Nieuw, Brendan heeft zitten te genieten van het vuurwerk, en Orlando was voor de deur met August, en zijn vriendje voor het raam, vuurwerk aan het afsteken.
Brendan heeft voor het raam gekeken, ik vond het te gevaarlijk, om hem in zijn rolstoel, buiten te laten staan, hij had er gelukkig geen problemen mee.
Hij vond het wel best, lekker in de warmte zitten.
De kinderen hebben nog vakantie, en ik ben samen met de kinderen en Oma, naar Arnhem geweest, op zoek naar een huis.
Brendan was natuurlijk weer aan het genieten, van de lange autorit.
Best moeilijk om een huurhuis te vinden, die aangepast kan worden, wij willen niet kopen, want als August weer een andere baan aangeboden krijgt, moet je maar zien, of je het huis kan verkopen.
In Duiven een project gevonden, en deze huizen worden binnenkort gebouwd.
Lange gesprekken gehad, en uiteindelijk is de gemeente Duiven, akkoord gegaan, om een slaapkamer en badkamer, voor Brendan op de begaande grond erbij te bouwen.
En mijn ouders kregen, bij ons om de hoek een senioren woning, dus met zijn alle richting Duiven.
Het voelt wel raar, om Rotterdam te verlaten, maar ach overal bakken ze brood, weer een nieuw avontuur.
Vandaag naar de gynaecoloog geweest, een fijne rustige man, gelijk een echo laten maken, en alles zag er goed uit, de dag komt steeds dichterbij!
Thuis gekomen, belde Sydney het vriendje van Orlando aan, en die bleef een nachtje bij ons logeren.
Met zijn drieën op de bank, Brendan in het midden, stoeien en samen TV kijken, Brendan was wel raar aan het kijken, omdat Sydney zijn pyjama aan had, beetje met zijn wenkbrauwen aan het fronsen.
Het was laat geworden, maar de kinderen hadden het naar hun zin, nog frietjes gebakken, echt vakantie!
Volgende dag was Brendan alweer vroeg op, en nadat ik hem had verzorgd, zijn we samen wat gaan eten, Brendan een hapje en ik een hapje.
Al snel schoven Sydney en Orlando ook aan tafel, hun hartjes sliepen nog, en dat gezicht van Brendan, zo van waar kom jij vandaan Sydney?
Sydney en Orlando zijn op de computer gegaan, en Brendan is samen met mij appeltaart gaan bakken, op zijn manier helpt hij mij, maar het proeven is natuurlijk zijn favoriet.
Vakantie is om, en kids weer naar school, had van mij nog langer vakantie mogen zijn, heerlijk samen met de kids van alles en nog wat doen.
Papa werkt, dus speelgoed opruimen, dat hoeft niet van mij, in dat verschillen August en ik van mening, ach als dat het ergste is, verder zitten wij gelukkig op 1 lijn, met de opvoeding van de kinderen
Ik zeg altijd de kinderen weten later wel, hoe gezellig het was, maar niet hoe opgeruimd het was, zolang het maar wel schoon is.
En hoe meer kinderen komen spelen, hoe gezelliger ik dit vindt.
Een huis is om in te leven, en geen museum!
Brendan heeft de laatste tijd moeite met vroeg opstaan, als ik hem wakker maak, gooit hij zijn dekbed, over hem heen en draait op zijn zij.
Ik heb het er dan best moeilijk mee, om hem uit bed te halen, maar de schoolbus wacht niet, dus dat wordt weer in een tempo wassen, aankleden en eten.
Vandaag uit school aangekomen even bij Oma op schoot en even kroelen, maar toch nog even de ondeugd zijn, door Oma de haarstukje eraf te halen, en het dan omhoog houden, zo van kijk is wat ik heb gedaan.
En hij komt dan niet meer bij van het lachen.
Brendan alweer 9 jaar, we krijgen viste van de familie, dus vandaag de hele dag in de keuken gestaan, om Indonesisch rijstafel klaar te maken, ik was best wel moe.
Verjaardagfeest was gezellig, en Brendan had een hoop geld gekregen, om daar iets leuks van te kopen.
Vandaag kwam Brendan thuis en huilde, hij probeerde iets wijs te maken, maar ik kwam er niet achter, Brendan werd steeds bozer, omdat ik hem niet begreep.
Die avond ging ik Brendan douchen en tot mijn schrik, waren Brendan zijn linker en rechterarm flink blauw, en als ik hem aanraakte huilde hij van de pijn, terwijl Brendan niet snel huilt.
Wat heb ik van verdriet gehuild, wat maak jij niet allemaal mee Brendan, wat je ons niet kan vertellen, ik heb hem na het douchen in mijn armen genomen, op de bank, en flink met hem gekroeld.
Zijn ogen spraken van verdriet.
Het was vrijdag en kon niemand meer bereiken, heb nog naar thuis nummers gebeld, maar niemand pakte op.
Maandag gelijk naar school toe, om te vragen of iemand hier van af weet, en je raad het, natuurlijk al “niemand”.
Ja, misschien is het met buiten spelen gebeurt, als wij even niet hebben opgelet, wisten zij mij te vertellen.
Ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar het leek erop of iemand hem bij beide armen, hard had vast gepakt.
De volgende dag had ik weeën, en is de huisdokter geweest, omdat ik niet zelf kon gaan i.v.m. Brendan, die ziek thuis was gebleven.
Weeën niet door gezet, misschien waren Brendan en ik allebei van slag, van wat erop school was gebeurt.
Brendan was vandaag weer naar school toegegaan, en weer ergernis.
Lees ik in zijn schrift, het was zo leuk vandaag met Brendan, want wij hebben met verschillende instrumenten op zijn blad en stoel getikt, en Brendan wist precies waar het geluid vandaan komt.
Ja duh je tikt op zijn blad, natuurlijk kijkt hij dan naar die kant van het blad!
Hebben ze wel eens van contact of trilling gehoord?!
Pfffffffff zijn het nou een stelletje domme gevallen? ik weet niet meer, hoe ik hier mee, om moet gaan.
En als je er wat van zegt, zijn ze ook nog een tikkeltje beledigd.
De audioloog heeft pas nog, contact met school gehad, over Brendan zijn gehoor.
Om door te geven dat Brendan niets hoort, en dat er meer in zijn gezicht, duidelijk gepraat moet worden, met gebaren en foto’s.
Als de school hier niet naar luistert, en Brendan blijven benaderen als horende, dan gaat Brendan zich afsluiten en raakt gefrustreerd, en wil hij helemaal niet meer communiceren.
Hier kan ik nou niet goed tegen, en daar heb ik veel verdriet over, Brendan is niet het probleem, maar al die eigenwijze hulpverleners.
Ik heb hier niet op gereageerd, ze luisteren toch niet, ik ga bijna bevallen, daarna vraag ik wel weer een gesprek aan.
Orlando vandaag jarig, onze ondeugd alweer 7 jaar!
Brendan thuis gehouden, en samen met hem, en Oma, Orlando van school gehaald, daarna gelijk door naar de stad, en daar lekker met zijn viertjes een taartje gegeten!
Vandaag geeft Orlando zijn zwemfeestje in het Oostelijk zwembad, en de buschauffeur zet Brendan, daar voor de deur af.
Brendan heeft gezellig naast mij gezeten en niet gedreind, om ook het water in te gaan, wat is het toch een scheet van een kind.
Omaatje was ook het water in gegaan, om een oogje in het zeil te houden.
Druk weekend weer, met de verjaardag, van Orlando maar het was weer gezellig!
09-03-1990
Vandaag een beetje weeën, ik hoopte dat het een beetje door zou zetten, maar nee hoor.
11-03-1990
Nog steeds een beetje aan het zeuren in mijn buik, maar het wil niet echt door zetten.
Gynaecoloog heeft besloten om mij morgen, 12-03 1990 te gaan inleiden.
Vandaag een spannende dag, ik moet mij om 7:45 melden, bij de afdeling gynaecologie.
Brendan wordt met de schoolbus opgehaald en Oma brengt Orlando naar school toe, het liefst had Orlando mee gegaan, hij vindt het zo spannend.
August en ik stappen in de auto, richting Dijkzigt ziekenhuis, en wat ben ik nerveus, zo nerveus was ik niet bij Orlando, er ging van alles door mijn hoofd.
Rustig adem halen, zei ik tegen mij zelf, en wilde niks aan August laten merken, hoe bang ik was, nu het zo dichtbij komt.
Blog 15, wordt op dinsdag 4 augustus gepubliceerd.