Niet begrepen.
Voor jou niet veel geluk.
Nee, jou leven bestaat het grootste deel uit vechten.
Niets gaat vanzelf.
Altijd moet jij je bewijzen.
En het doet ons zo pijn, om jou strijd te moeten zien.
Brendan jij die zo’n zware levens taak heeft gekregen,
Maar weet je lieverd, wij proberen jou te begrijpen, elke dag weer.
En zullen met jou met jou mee vechten.
Dag in dag uit zullen wij jou steunen, in dit moeilijke gevecht.
Onze kanjer waar wij zoveel van houden!
Voor jou niet veel geluk.
Nee, jou leven bestaat het grootste deel uit vechten.
Niets gaat vanzelf.
Altijd moet jij je bewijzen.
En het doet ons zo pijn, om jou strijd te moeten zien.
Brendan jij die zo’n zware levens taak heeft gekregen,
Maar weet je lieverd, wij proberen jou te begrijpen, elke dag weer.
En zullen met jou met jou mee vechten.
Dag in dag uit zullen wij jou steunen, in dit moeilijke gevecht.
Onze kanjer waar wij zoveel van houden!
Vandaag de foto gekregen, waar hij alleen op staat, en hoe, wat een uitstraling, bij de groep schoolfoto, hadden ze hem gewoon, in de rolstoel moeten laten zitten.
!0 jaar oud, en dan op schoot zitten, bij de juf, op een schoolfoto, hoe kom je op het idee.
Even op viste bij mijn ouders, want die waren alweer 36 jaar getrouwd, Brendan taart gegeten, en dat ging gelukkig goed, volgende dag even naar mijn schoonmoeder, want die was jarig geweest.
Spannende dag voor Orlando, vandaag gaat hij een ochtend meedraaien op zijn nieuwe school in Duiven.
Orlando afgezet, Oma en ik, zijn toen met Brendan, en Cheyenne, even het dorp in gegaan, en werden op de koffie gevraagd bij wild vreemde mensen, was super gezellig.
En ik kreeg gelijk een uitnodiging, zodra we in Duiven gingen wonen om te komen badmintonnen.
Duiven is natuurlijk niet te vergelijken met Rotterdam, ik denk dat mijn ouders het wel moeilijk zullen krijgen, als echte Rotterdammers, we hebben de keuze bij hun gelaten, maar ze wilde graag met ons mee verhuizen, en ze krijgen een mooi huis met een tuin.
Orlando van school gehaald, en hij had het naar zijn zin gehad, al gelijk vriendschap gesloten, dus die zag het wel zitten op zijn nieuwe school.
Even bij Mac Donald gegeten, en daarna zijn we een stuk gaan wandelen, in de bossen van Otterloo.
Orlando en Cheyenne waren moe, en zijn in de auto in slaap gevallen, Brendan ook moe, maar die heeft te het druk, met alles wat op de weg rijdt, in de gaten te houden.
Thuis gekomen, Cheyenne en Brendan eten gegeven, en daarna wilde Brendan gelijk gaan slapen.
Brendan had moeite met wakker worden, na de lange dag van gisteren, opschieten, want over een uur staat de schoolbus voor de deur, Cheyenne ligt nog te slapen, dus dat komt goed uit.
Over Orlando hoef ik mij geen zorgen te maken, alleen even opletten, dat hij zijn boterham opeet.
Oeps, bijna Brendan zijn zwembroek vergeten mee te geven, op school hebben ze een bad buiten gezet, om in deze warmte, met de kinderen, de dag door te brengen in het water.
Brendan had het zo naar zijn zin gehad, maar toen ze hem uit het bad wilde halen, raakte hij over zijn toeren, had de juf geschreven, wat is Brendan toch een waterrat.
En ik weet dat Brendan, dan echt lang boos kan blijven, en dan ook zijn hand op zijn strottenhoofd legt, om te voelen hoe hard hij schreeuwt.
Vandaag is Brendan met school naar de dierentuin geweest, hij had geen trek in patat en kroket schreven ze, ja dat snap ik, wat zal hij zich weer gefrustreerd hebben gevoeld, want het lukt hem gewoon niet meer om dit te eten, pfff Juul, rustig adem halen.
Zijn oude juf had gezien, dat Brendan, een lichte absence had gehad, Brendan zit de laatste tijd niet goed in zijn vel, ik denk dat er heel veel frustratie bij komt kijken, maar met wie moet je hier over praten?
Yeah het is weer vakantie, wat heb ik hier naar uit gekeken, samen met de kinderen, leuke dingen doen en rustig de dag beginnen.
We blijven dit jaar lekker in Nederland.
Vandaag naar de Efteling geweest, kinderen en Oma hadden het naar hun zin gehad, wat wil ik nog meer, iedereen een lach op zijn gezicht, bij de terug reis.
Vakantie is weer voorbij, heel veel dagjes weg geweest, maar ook gewoon relax thuis in de tuin, geluk met het weer gehad, dus hebben de kinderen ook veel tijd, door gebracht, in het zwembadje.
Veel gewandeld in het Kralingsebos, Brendan in zijn elektrische rolstoel, Cheyenne in de wandelwagen, en Orlando met zijn vriendje bij het fort gespeeld.
Brendan verslikt zich heel snel met drinken, en ik verdikt nu zijn drinken, zodat hij zich niet meer zo snel verslikt, en dat gaat beter, nu aan school doorgeven, of zij dit ook zo willen gaan doen.
In de vakantie was zijn ontlasting ook niet zo hard, omdat hij genoeg dronk, dus ook een belangrijk punt voor de jufs, om Brendan genoeg drinken te geven op school.
Ik ben zelf vandaag naar het ziekenhuis geweest, omdat er suiker in mijn urine was geconstateerd, en ik vandaag daar een dag curve had, om mijn suiker te controleren.
Tabletten gekregen en suikervrij drinken, na 2 dagen, met de ambulance met spoed naar het ziekenhuis gebracht, bloeddruk veel te laag en ik voelde mij langzaam weg raken van deze wereld.
In het ziekenhuis aangekomen kan ik mij alleen de binnenkomst herinneren, daarna werd alles wit, het bleek dat ik langzaam in coma raakte, ik had een hypo ( te lage suiker)
Uit onderzoek bleek dat ik geen suiker had, en dat ze mij nooit die tabletten hadden mogen geven, omdat ik suiker had door stress, nooit van gehoord dat dit mogelijk was.
Niet alleen Brendan is dus gestrest, met wat hij allemaal meemaakt, het raakt mij dus ook, het zit dus dieper, als dat ik zelf dacht, maar ja wat moet je hier mee?
Orlando had vandaag een atletiek dag, dus zijn we met zijn alle naar hem gaan kijken.
Orlando had het goed gedaan, hij had ook nog een medaille gewonnen, tot de 8e plaats kregen ze een medaille, en Orlando was 8e geworden.
Er deden 28 kinderen mee, super trots op hem, Brendan met zijn elektrische rolstoel rond gereden, dus die vermaakte zich ook prima en Cheyenne vermaakte zich ook met andere kinderen.
We zijn begonnen met inpakken, en Orlando heeft er zin in, Brendan is zijn wenkbrauw aan het fronzen, zo van wat gebeurt er hier nu weer allemaal.
Brendan kwam vandaag huilend uit de schoolbus, de chauffeur vertelde dat hij de hele weg heeft zitten huilen.
Hij was niet te troosten, ik ben hem gaan verschonen, en tot mijn verbazing, zat zijn luier zo strak, snel los gemaakt, een dikke striem op zijn buik, verdomme, ik kreeg een dikke kus van hem en het huilen was gestopt.
Volgende dag in het schriftje gemeld, en wat denk je, geen reactie terug, geen sorry, helemaal niets, pfff, alles moet je maar accepteren.
Vandaag de sleutel gekregen van ons nieuwe huis, en mijn moeder is gelijk met mij gaan behangen.
In het weekend is August nog met mijn vader wat klusjes gaan doen, voordat het parket wordt gelegd.
Brendan krijgt een mooie kamer, met een aangepaste badkamer, en hij kan zo van zijn kamer in de open keuken/woonkamer kijken en zelf overal naar toe rijden.
We zijn zo benieuwd, hoe hij dit gaat vinden!
Brendan vandaag afscheid genomen op school, de jufs pannenkoeken gebakken, en de kinderen hebben gesmuld, Brendan was moe, hij is de laatste tijd snel moe en zit niet goed in zijn vel.
Vandaag Orlando, ook afscheid genomen op school, was even moeilijk voor hem, om al zijn vriendjes achter te laten, maar hij heeft er ook zin in, om te verhuizen.
De laatste spullen inpakken en morgen gaat het gebeuren, verhuizing naar Duiven.
!0 jaar oud, en dan op schoot zitten, bij de juf, op een schoolfoto, hoe kom je op het idee.
Even op viste bij mijn ouders, want die waren alweer 36 jaar getrouwd, Brendan taart gegeten, en dat ging gelukkig goed, volgende dag even naar mijn schoonmoeder, want die was jarig geweest.
Spannende dag voor Orlando, vandaag gaat hij een ochtend meedraaien op zijn nieuwe school in Duiven.
Orlando afgezet, Oma en ik, zijn toen met Brendan, en Cheyenne, even het dorp in gegaan, en werden op de koffie gevraagd bij wild vreemde mensen, was super gezellig.
En ik kreeg gelijk een uitnodiging, zodra we in Duiven gingen wonen om te komen badmintonnen.
Duiven is natuurlijk niet te vergelijken met Rotterdam, ik denk dat mijn ouders het wel moeilijk zullen krijgen, als echte Rotterdammers, we hebben de keuze bij hun gelaten, maar ze wilde graag met ons mee verhuizen, en ze krijgen een mooi huis met een tuin.
Orlando van school gehaald, en hij had het naar zijn zin gehad, al gelijk vriendschap gesloten, dus die zag het wel zitten op zijn nieuwe school.
Even bij Mac Donald gegeten, en daarna zijn we een stuk gaan wandelen, in de bossen van Otterloo.
Orlando en Cheyenne waren moe, en zijn in de auto in slaap gevallen, Brendan ook moe, maar die heeft te het druk, met alles wat op de weg rijdt, in de gaten te houden.
Thuis gekomen, Cheyenne en Brendan eten gegeven, en daarna wilde Brendan gelijk gaan slapen.
Brendan had moeite met wakker worden, na de lange dag van gisteren, opschieten, want over een uur staat de schoolbus voor de deur, Cheyenne ligt nog te slapen, dus dat komt goed uit.
Over Orlando hoef ik mij geen zorgen te maken, alleen even opletten, dat hij zijn boterham opeet.
Oeps, bijna Brendan zijn zwembroek vergeten mee te geven, op school hebben ze een bad buiten gezet, om in deze warmte, met de kinderen, de dag door te brengen in het water.
Brendan had het zo naar zijn zin gehad, maar toen ze hem uit het bad wilde halen, raakte hij over zijn toeren, had de juf geschreven, wat is Brendan toch een waterrat.
En ik weet dat Brendan, dan echt lang boos kan blijven, en dan ook zijn hand op zijn strottenhoofd legt, om te voelen hoe hard hij schreeuwt.
Vandaag is Brendan met school naar de dierentuin geweest, hij had geen trek in patat en kroket schreven ze, ja dat snap ik, wat zal hij zich weer gefrustreerd hebben gevoeld, want het lukt hem gewoon niet meer om dit te eten, pfff Juul, rustig adem halen.
Zijn oude juf had gezien, dat Brendan, een lichte absence had gehad, Brendan zit de laatste tijd niet goed in zijn vel, ik denk dat er heel veel frustratie bij komt kijken, maar met wie moet je hier over praten?
Yeah het is weer vakantie, wat heb ik hier naar uit gekeken, samen met de kinderen, leuke dingen doen en rustig de dag beginnen.
We blijven dit jaar lekker in Nederland.
Vandaag naar de Efteling geweest, kinderen en Oma hadden het naar hun zin gehad, wat wil ik nog meer, iedereen een lach op zijn gezicht, bij de terug reis.
Vakantie is weer voorbij, heel veel dagjes weg geweest, maar ook gewoon relax thuis in de tuin, geluk met het weer gehad, dus hebben de kinderen ook veel tijd, door gebracht, in het zwembadje.
Veel gewandeld in het Kralingsebos, Brendan in zijn elektrische rolstoel, Cheyenne in de wandelwagen, en Orlando met zijn vriendje bij het fort gespeeld.
Brendan verslikt zich heel snel met drinken, en ik verdikt nu zijn drinken, zodat hij zich niet meer zo snel verslikt, en dat gaat beter, nu aan school doorgeven, of zij dit ook zo willen gaan doen.
In de vakantie was zijn ontlasting ook niet zo hard, omdat hij genoeg dronk, dus ook een belangrijk punt voor de jufs, om Brendan genoeg drinken te geven op school.
Ik ben zelf vandaag naar het ziekenhuis geweest, omdat er suiker in mijn urine was geconstateerd, en ik vandaag daar een dag curve had, om mijn suiker te controleren.
Tabletten gekregen en suikervrij drinken, na 2 dagen, met de ambulance met spoed naar het ziekenhuis gebracht, bloeddruk veel te laag en ik voelde mij langzaam weg raken van deze wereld.
In het ziekenhuis aangekomen kan ik mij alleen de binnenkomst herinneren, daarna werd alles wit, het bleek dat ik langzaam in coma raakte, ik had een hypo ( te lage suiker)
Uit onderzoek bleek dat ik geen suiker had, en dat ze mij nooit die tabletten hadden mogen geven, omdat ik suiker had door stress, nooit van gehoord dat dit mogelijk was.
Niet alleen Brendan is dus gestrest, met wat hij allemaal meemaakt, het raakt mij dus ook, het zit dus dieper, als dat ik zelf dacht, maar ja wat moet je hier mee?
Orlando had vandaag een atletiek dag, dus zijn we met zijn alle naar hem gaan kijken.
Orlando had het goed gedaan, hij had ook nog een medaille gewonnen, tot de 8e plaats kregen ze een medaille, en Orlando was 8e geworden.
Er deden 28 kinderen mee, super trots op hem, Brendan met zijn elektrische rolstoel rond gereden, dus die vermaakte zich ook prima en Cheyenne vermaakte zich ook met andere kinderen.
We zijn begonnen met inpakken, en Orlando heeft er zin in, Brendan is zijn wenkbrauw aan het fronzen, zo van wat gebeurt er hier nu weer allemaal.
Brendan kwam vandaag huilend uit de schoolbus, de chauffeur vertelde dat hij de hele weg heeft zitten huilen.
Hij was niet te troosten, ik ben hem gaan verschonen, en tot mijn verbazing, zat zijn luier zo strak, snel los gemaakt, een dikke striem op zijn buik, verdomme, ik kreeg een dikke kus van hem en het huilen was gestopt.
Volgende dag in het schriftje gemeld, en wat denk je, geen reactie terug, geen sorry, helemaal niets, pfff, alles moet je maar accepteren.
Vandaag de sleutel gekregen van ons nieuwe huis, en mijn moeder is gelijk met mij gaan behangen.
In het weekend is August nog met mijn vader wat klusjes gaan doen, voordat het parket wordt gelegd.
Brendan krijgt een mooie kamer, met een aangepaste badkamer, en hij kan zo van zijn kamer in de open keuken/woonkamer kijken en zelf overal naar toe rijden.
We zijn zo benieuwd, hoe hij dit gaat vinden!
Brendan vandaag afscheid genomen op school, de jufs pannenkoeken gebakken, en de kinderen hebben gesmuld, Brendan was moe, hij is de laatste tijd snel moe en zit niet goed in zijn vel.
Vandaag Orlando, ook afscheid genomen op school, was even moeilijk voor hem, om al zijn vriendjes achter te laten, maar hij heeft er ook zin in, om te verhuizen.
De laatste spullen inpakken en morgen gaat het gebeuren, verhuizing naar Duiven.
Blog 17 wordt dinsdag 18 augustus gepubliceerd.